释义 |
self whistle
- whistleableadj. 可用口哨吹的,适合于用口哨吹的
- whistlern. 吹哨的人 n. (Whistler)人名;(英)...
- whistlern. 吹哨的人 n. (Whistler)人名;(英)...
- selfishnessn. 自私
- slaveholdern. 奴隶所有者
- 自我zì wǒ
atman, ego, self, self-, selfhood, selves
- 心腹xīn fù
favorite, second self
- 润喉rùn hóu
wet one's whistle
- 鸣汽笛míng qì dí
whistle
- 小城xiǎo chéng
whistle stop
- 啸雕xiào diāo
whistling eagle; whistling kite; whistling thrush
- 警笛jǐng dí
alarm whistle, hooter
- 咝sī
whistle
- 自身zì shēn
oneself, self
- 笛声dí shēng
whistling
- 呼哨hū shào
whistle
- 口哨kǒu shào
whistle
- 哨声shào shēng
whistling
- 哨子shào zǐ
whistle
- 瘦得不成样shòu dé bú chéng yàng
be the shadow of one's former self
- 本人běn rén
self, myself, me
- 沉吟chén yín
mutter to self
- 自花授精zì huā shòu jīng
self
- 左右手zuǒ yòu shǒu
second self
- 哨风傲月shào fēng ào yuè
whistling and swaggering in breeze and moonlight
- 吹口哨chuī kǒu shào
whistle
- 笛dí
bamboo flute; whistle
- 口哨声kǒu shào shēng
whistle
- 鸣笛míng dí
whistle; blow
- 哨罐shào guàn
whistling jar
|